Αναγνώστες

Δευτέρα 4 Ιουλίου 2011

Τι κάνουμε τώρα με την κρίση;

Τους τελευταίους μήνες η χώρα μας βρίσκεται σε μια πολύ ιδιαίτερη κατάσταση, γεμάτη ανασφάλεια και αστάθεια. Έχουμε ήδη ξεπουληθεί και σε λίγο η Ελλάδα που ξέραμε θα είναι ένα κεφάλαιο στο μάθημα της Ιστορίας. Είναι μια κατάσταση που απασχολεί όλους μας και δημιουργεί πολλά ερωτηματικά και προβληματισμό σε σχέση με την ευθύνη που έχει ο καθένας μας γι αυτή την κατάσταση. 

Το θέμα είναι ότι επιτρέψαμε να γίνουν πολλά έκτροπα, πολλές σπατάλες του δημόσιου χρήματος. Επιλέξαμε να είμαστε παθητικοί θεατές σ' αυτό που γινόταν όλα τα προηγούμενα χρόνια αντί να κατεβούμε όλοι μαζί στους δρόμους όσο ήταν καιρός, να σταματούσαν ταυτόχρονα τα πάντα σε αυτή τη χώρα (συγκοινωνίες, τρένα, σχολεία, πανεπιστήμια, καταστήματα, αεροδρόμια, μεταφορές με φορτηγά κλπ κλπ), μέχρι να γίνει κάτι. Αν αυτό το κάναμε έγκαιρα, πριν καν ξεπουληθούμε στο ΔΝΤ, και αν μέναμε στους δρόμους όλοι, ενωμένοι, μέχρι να γυρίσουν πίσω τα λεφτά οι πολιτικοί που τα καταχράστηκαν (γιατί τα λεφτά δεν εξαφανίστηκαν, κάπου πήγαν), τότε ίσως και να άλλαζε κάτι. 

Αλλά το ζήτημα είναι ότι δεν το κάναμε. Επιλέξαμε να είμαστε παθητικοί. Επιλέξαμε να ξεχάσουμε ότι έχουμε δύναμη κι επιτρέψαμε να γίνει ότι έγινε. Έτσι τώρα νοιώθουμε θύματα και απλά κατεβαίνουμε στους δρόμους να εκτονώσουμε το θυμό μας, αντί να συντονιστούμε προς τη λύση. Δεν μπορώ να δω σε αυτή τη φάση που είμαστε κάποια λύση μαζική. Αυτό που βλέπω είναι τα πράγματα να δυσκολεύουν, γιατί εμείς τα επιτρέψαμε και εξακολουθούμε να το επιτρέπουμε. 

Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι π.χ. θα μπορούσε ο καθένας να βρει (αν δεν το ξέρει ήδη), ή να θυμηθεί (αν το έχει ξεχάσει) το ταλέντο του και τι του αρέσει να κάνει και να αρχίσει να το εξασκεί. Η δυσκολία είναι ότι αυτό μπορεί να είναι τελείως διαφορετικό από αυτό που σπούδασε. π.χ. μπορεί να του αρέσει η κηπουρική ή το τραγούδι, αλλά να σπούδασε μαθηματικά και τώρα να είναι ένας άνεργος μαθηματικός. Εξασκώντας το ταλέντο του μπορεί να μη πλουτίσει άμεσα, αλλά σίγουρα δεν θα πεινάσει και θα είναι χαρούμενος γιατί θα τον γεμίζει το τραγούδι ή ο κήπος που θα περιποιείται και η επαφή με τα λουλούδια και τη Γη, αντί να παραμένει σε κατάθλιψη, θυμό και παθητικότητα, νοιώθοντας θύμα της κυβέρνησης ή του ΔΝΤ. 

Βέβαια, το να δουλέψει κάποιος μόνος του (αντί να είναι υπάλληλος κάπου) είναι κάτι που οι περισσότεροι φοβούνται να το αποφασίζουν. Μπορεί κάποιος να πει "Δεν είναι καιρός τώρα να αρχίσει κανείς δική του δουλειά". Η τωρινή κατάσταση όμως αποδεικνύεται πολύ άσχημη για κάθε είδους υπάλληλο (είτε δημόσιο είτε ιδιωτικό), διότι και ο αριθμός τους και ο μισθός μειώνεται και θα μειώνεται. Αυτά που θεωρούσαμε σίγουρα και σταθερά δεν υπάρχουν πια. Γι αυτό πιστεύω ότι μόνο που μένει είναι το ταλέντο που έχει ο καθένας, έστω κι αν δεν βγάζει πολλά στην αρχή, αλλά θα του δίνει χαρά αν το κάνει με όρεξη. Αναφέρω σαν παράδειγμα δύο ελεύθερες επαγγελματίες στη γειτονιά μου, η  μιά κάνει Πιλάτες και η άλλη κάνει μανικιούρ-πεντικιούρ. Και τα δύο θα μπορούσαν να θεωρηθούν είδη πολυτελείας, ειδικά στην κρίση που περνάμε τώρα και θα περίμενε κάποιος να δει σημαντική μείωση στη δουλειά τους. Απεναντίας, η δουλειά τους έχει αυξηθεί και χρειάζεσαι να πάρεις τουλάχιστον μια βδομάδα πριν τηλέφωνο για να βρεις ραντεβού. Είναι τυχαίο; Όχι. Και οι δύο κοπέλλες έχουν τα εξής κοινά: 

1) είναι εξαιρετικές στη δουλειά τους και 

2) ρίσκαραν τη "σιγουριά" της υπαλληλικής θέσης που είχαν

Η γυμνάστρια έφυγε από το μεγάλο γυμναστήριο που δούλευε και η άλλη ήταν οδοντίατρος, και δούλευε ως υπάλληλος στο οδοντιατρείο κάποιου άλλου, αλλά αποφάσισε να παραιτηθεί, να σπουδάσει μανικιούρ-πεντικιούρ και να ανοίξει τη δική της δουλειά.

Κλείνοντας θέλω να αναφέρω και για την Ευρωπαϊκή Ένωση, ότι τελικά αποδείχθηκε ότι απλά είναι ένας τρόπος για να ελέγχονται οι λαοί πιό εύκολα, π.χ. με ένα και μόνο νόμο, ή με ένα και μοναδικό τέρας που εξαπολύουν (π.χ. οικονομική κατάρρευση), πράγμα που θα ήταν δυσκολότερο αν η κάθε χώρα κρατούσε την ανεξαρτησία της, την πραγματική αυτονομία της και το νόμισμά της! 

Ας θυμόμαστε όμως ότι ο κάθε άνθρωπος (όπως και ο κάθε λαός) έχει μεγάλη δύναμη και όσο κι αν την έχει παραδώσει, μπορεί πάντα να τη διεκδικήσει και να την πάρει πίσω, γιατί είναι δική του!!!!

2 σχόλια:

  1. Εδώ και ενάμιση χρόνο περίπου αισθανόμαστε εγκλωβισμένοι στο απάνθρωπο σύστημα των τεχνοκρατών που καταδειναστεύουν την ζωή μας δίνοντας σαν αντάλλαγμα ανασφάλεια,μιζέρια,φόβο και απελπισία. Ξεκίνησε λοιπόν ο κόσμος να αντιδρά κατ'αρχήν εκφράζοντας την αγανάκτησή του πράγμα που το βρίσκω πολύ φυσιολογικό. Το Σύνταγμα το έζησα από κοντά, τις μεγάλες συγκεντρώσεις,τις λαϊκές συνελεύσεις,τη βία των ΜΑΤ,την επιμονή του κόσμου να ξανακαταλάβει την πλατεία.Έπρεπε να γίνει αυτό,ο κόσμος έπρεπε να εκφράσει την αγανάκτηση του, έπρεπε οι άνθρωποι να βρεθούν ξανα κοντά ο ένας με τον άλλον και να νιώσουν οτι δεν είναι ο καθένας μόνος του εναντίον του συστήματος αλλά όλοι μαζί. Παράλληλα με όλα αυτά, θεωρώ οτι πρέπει να προσανατολιστούμε σε λύσεις εκτός συστήματος,να καταστήσουμε το σύστημα άχρηστο,γιατί η κατα μέτωπο επίθεση στο κράτος και το παρακράτος είναι επικίνδυνη και αναποτελεσματική. Πρέπει να ξαναβρεί ο καθένας μας την επαφή με τον εαυτό του και με τους άλλους, και με αυτοπεποίθηση,δημιουργικότητα,φαντασία,συντροφικότητα και αλληλεγγύη να αναζητήσουμε εναλακτικούς δρόμους,να εναντιωθούμε δηλαδή στο σύστημα μέσα στην καθημεριότητα μας και όχι μόνο με προγραμματισμένα ραντεβού στις πλατείες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ο διακεκριμένος οικονομολόγος Mark Weisbrot, που έζησε τα γεγονότα της Αργεντινής προτείνει "Ο μόνος τρόπος να επιβιώσετε είναι επί ένα μήνα κάθε ημέρα συνέχεια να βγαίνετε σύσσωμοι και ενωμένοι 8 εκατομμύρια άνθρωποι, μιλάω για τους ενήλικες, στους δρόμους μέχρι να ανασταλούν όλες μα όλες οι καθημερινές λειτουργίες. Μόνο κατ' αυτόν τον τρόπο θα εκβιαστεί η Ε.Ε. αρκετά ώστε να δώσει χρήματα και άτοκα μάλιστα, τα οποία και διαθέτει. Δεν είστε ξέμπαρκοι, για όνομα του Θεού, ενώ η Αργεντινή ήταν εντελώς μόνη και απροστάτευτη." για περισσότερα κοιτάξτε στο http://www.newstoday.gr/article/52135/e-argedine-den-etan-tipote-esas-tha-sas-exaphanisoun

    ΑπάντησηΔιαγραφή